Mastif Tybetański to rasa psów pochodząca z Tybetu. W czasach starożytnych psy te znane były z wierności wobec swojego pana i jednoczesnej agresji w stosunku do obcych. W dzisiejszy chczasach Mastif znany jest z bycia najdroższą rasą psów na świecie. Zdecydowaną większość psów tej rasy wyróżnia czarne umaszczenie. Zdarzają się jednak wyjątki, jak ten prezentowany poniżej – najdroższy pies na świecie, Mastif o kolorze czerwonym.
Na dzień dzisiejszy pies wyceniony jest na 1,6 miliona dolarów. Czerwony Mastif Tybetański, znany również jako Do-Kyi, to starożytna rasa psa domowego, pochodzącego z koczowniczych kultur Azji Środkowej osadzonych w górach. Pies ma tendencje do dominacji, dlatego ważne jest, aby już od najmłodszych lat wychowywać go ze stanowczością i konsekwencją. Pomimo poważnego charakteru pies lubi także nieskrępowaną zabawę.
Najdroższy obecnie Mastiff ma obecnie 11 miesięcy, 3 łokcie długości i waży ok 72 kg. Ze względu na swój wyjątkowy kolor i cenę, od urodzenia otrzymuje specjalną dietę, mającą zagwarantować mu odpowiednią formę i długowieczność. Składają się na nią chudy kurczak i wołowina, a także egzotyczne chińskie przysmaki takie jak ogórek morski. W ramach ciekawostki, drugi najdroższy Mastiff w 2009 roku został sprzedany chińskiemu multimilionerowi za kwotę 582 tysiące dolarów.
Piękne fotki tej rasy
Rys historyczny
Istnieje wiele spekulacji na
temat pochodzenia i historii mastifa tybetańskiego dlatego,
że Tybet był krajem pozostającym w dużej izolacji wobec innych
kultur. Rodzima nazwa - Do khyi - oznacza "trzymanego na uwięzi".
Oddaje ona użytkowość tego psa, który w nocy strzegł stad zwierząt
hodowlanych i dobytku, a w ciągu dnia, ze względu na swoją agresywną
postawę wobec obcych, musiał być wiązany u wejścia do namiotu.
Starożytni autorzy (Arystoteles, Megasthenes) przytaczają opisy
"psów indyjskich" odpowiadające dogowi tybetańskiemu, który
z górzystych rejonów Tybetu trafił do Indii. Stąd rozprzestrzenił
się na tereny Persów i Asyryjczyków. Według opinii takich badaczy
jak : Croxton-Smith, Hauck lub Hancock nazwa mastif jest myląca,
a oni sami nazwaliby go jako "tybetańskiego psa pasterskiego
i owczarskiego". Ze względu na funkcjonalność porównywali Do
khyi do takich górskich ras jak: Kuwasz, Berneński pies pasterski
czy Karabasz. Na przestrzeni wieków, na terenach górzystych
zarówno Azji jak i Europy, wyewoluowały podobne cechy fenotypowe
dla wielu ras psów kształtujących się niezależnie od siebie.
Selekcja osobników ras górskich odbywała się drogą naturalną
(eliminacja osobników powstałych z chowu wsobnego posiadających
trwałe defekty), jak i na skutek ingerencji człowieka (preferowane
psy o konkretnym zestawie cech charakterologicznych i fizycznych).
Stąd podobieństwo niektórych ras nie wynikające z kontaktów
cywilizacyjnych różnych kultur, lecz z podobieństwa warunków
bytowania. To było powodem błędnych hipotez, takich jak ta,
że mastif tybetański jest przodkiem wszystkich psów dogowatych.
Fascynacja tym psem ludzi z czasów starożytnych spowodowała,
że był obiektem wielu prac artystycznych (rzeźb, wizerunków).
To m.in. na ich podstawie naukowcy toczą współczesny spór na
temat cech łączących Do khyi z innymi psami molosowatymi.
WZORZEC
MASTIFA TYBETAŃSKIEGO
WZORZEC RASY:
POCHODZENIE: Tybet
PATRONAT: FCI
, NR
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa II, Sekcja 2.2 , nie wymagane próby pracyDATA
OPUBLIKOWANIA AKTUALNIE OBOWIAZUJACEGO WZORCA: 24.03.2004
SKRÓT HISTORII RASY:
Mastif tybetanski , Do-khyi (tyb.) jest prastara rasa pracujaca
plemienia Nomadów w Himalajach i tradycyjnym strózem
i obronca klasztorów tybetanskich. Rasa otoczona wielka
aura tajemniczosci od czasów pierwszego jej odkrycia
w czasach starozytnych. Poczawszy od wzmianek Arystotelesa (384-322
p.n.e.) az do opisów Marco Polo , który odbyl
podróz do Azji w 1271 roku, wszystkie historyczne przekazy
wychwalaja naturalna sile i wielkie wrazenie jakie wywarly te
psy - zarówno pod wzgledem wygladu jak i psychiki .Nawet
ich szczekanie opisywane bylo jako unikalna i wysoko ceniona
cecha rasy. Wiodšcy dziejowi europejscy kynolodzy jak Martin,
Youatt, Megnin, Beckmann, Siber , jak równiez Strebel
i Bylandt mocno podkreslali swoje zafascynowanie pochodzeniem
i role jaka pelnil Mastif Tybetanski w kulturze Tybetu. Niektórzy
nawet rozwazali teze ,ze rasa ta stanowi praojca dla wszystkich
mastifów i molosów pochodzenia górskiego.
Jednym z pierwszych znanych Mastifów Tybetanskich , który
pojawil sie na Zachodzie byl samiec wyslany Krolowej Victorii
przez Lorda Hardinga (pózniejszy Viceroy Indii) w 1847
roku. Nastepnie w 1880 roku Edward VII (pózniej Ksiaze
Walii) przywiózl dwa samce do Anglii. Najwszesniej rozpoznanym
miotem Mastifów Tybetanskich byl miot urodzony w Berlinskim
ZOO w 1898 roku.
WYGLAD OGÓLNY:
Pelen sily, masywny, dobrze zbudowany, z moca koscia. Robiacy
wrazenie, pelen ekspresjii, o powaznym i dumnym wyrazie. Kombinacja
majestatycznej sily dostojenstwa i wytrzymalosci, zdolny do
pracy we wszystkich warunkach klimatycznych. Rasa dorastajaca
powoli. Suki pelna dojrzalosc osiagaja w wieku przynajmniej
2-3 lat , a psy 4 lat.
ISTOTNE PROPORCJE:
Czaszka mierzona od potylicy do stopu równa kufie mierzonej
od stopu do konca nosa, ale kufa moze byc nieco krótsza.
Tulów lekko dluzszy niz wysokosc mierzona w klebie. 
ZACHOWANIE I TEMPERAMENT:
Niezalezny.Opiekunczy. Respektujacy polecenia. Najbardziej lojalny
dla swojej rodziny i terytorium.
GLOWA:
Szeroka, ciezka i mocna. W wieku dojrzalym faldy moga rozciagac
sie ponad oczami i w dól az do kacików warg.
- mózgoczaszka:
czaszka:
szeroka ,bardzo lekko zaokršglona, z mocno zaznaczona potylica
stop:
dobrze zaznaczony
- trzewioczaszka:
nos:
szeroki, tak ciemny jak mozliwe w odniesieniu do koloru wlosa,
nozdrza dobrze rozwiniete
kufa:
raczej szeroka, dobrze wypelniona i gleboka, koniec kufy kwadratowy
wargi:
dobrze rozwiniete i okrywajace zuchwe
zgryz:
szczeki mocne z doskonalym , regularnym i kompletnym zgryzem
nozycowym, górne zeby scisle zachodza na dolne i sa mocno
osadzone w szczece. Zgryz cegowy dopuszczalny. Uzebienie scisle
dopasowane.
Oczy:
sredniej wielkosci, kazdy odcien brazu w dostosowaniu do koloru
wlosa, im ciemniejsze tym lepsze. Osadzone regularnie , owalne
i lekko ukosne. Powieki scisle okrywajace galke oczna. Wyraz
dostojenstwa.
Uszy:
sredniej wielkosci, trójkatne, wiszace, osadzone pomiedzy
górna czescia czaszki i poziomem oczu, opadajace ku przodowi
i przylegajace do glowy, podniesione u nasady w stanie czujnosci.
Pokryte miekkim krótkim wlosem.
SZYJA:
Mocna, dobrze umiesniona i wysklepiona, bez przesadniego podgardla.
Pokryta grubym ,sterczacym wlosem mniej obfitym u suk niz u
samców.
TULÓW:
Mocny
- grzbiet; szeroki muskularny
- zad: szeroki i raczej plaski
- klatka piersiowa: raczej gleboka, umiarkowanie szeroka, z
dobrze wysklepionymi zebrami siegajaca ponizej lokci
OGON:
Sredniej dlugosci. Osadzony wysoko w najwyzszym punkcie linii
grzbietu, noszony wysoko, lekko zakrecony nad grzbietem, gdy
pies jest w stanie czujnosci, dobrze owlosiony.
KONCZYNY:
Konczyny przednie:
Proste, dobrze katowane, dobrze pokryte gestym mocnym wlosem.
Lopatki:
Ukosnie ustawione, muskularne.
Lokcie:
Ani zbyt przylegajace ,ani odstawione.
Przedramie:
Proste o mocnej kosci.
Sródrecze:
Mocne, nieznacznie nachylone.
KONCZYNY TYLNE:
Silne, muskularne, z dobrym katowaniem, Widziane z tylu równolegle.
Uda:
Raczej dlugie, mocne, z dobrym mocnym umiesnieniem, ale nie
przesadnie uwypuklonym.
Kolana:
Dobrze katowane.
Staw skokowy:
Mocny, nisko osadzony.
Piaty pazur: dozwolony.
Lapy:
Dosc szerokie, mocne, okragle i zwarte, z dobrym owlosieniem
pomiedzy wysklepionymi palcami
CHODY/RUCH:
Pelen sily, ale zawsze lekki i elastyczny, z dobrym wykrokiem
i akcja.Przy wiekszej szybkosci tendencja do jednosladu. Przy
ruchu umiarkowanym pelen deliberacji. Zdolny do funkcjonowania
w zróznicowanym terenie.
SZATA:
Wlos:
Jakosc bardziej istotna niz ilosc. Szata szorstka, gruba, wlos
na grzbiecie niezbyt dlugi. Z gestym i raczej welnistym podszerstkiem
w zimie, który staje sie raczej rzadki w lecie. Samce
nosza wyraznie wiecej wlosa niz suki. Wlos delikatny ale szorstki,
prosty i sterczacy. Nigdy jedwabisty, lokowaty lub falowany.
Szyja i ramiona mocno owlosione , o wygladzie grzywy. Ogon puszysty
i dobrze owlosiony, tylne lapy dobrze owlosione w partiach górnych.
Kolor:
Gleboko czarny, z lub bez podpalania, blekitny, z lub bez podpalania,
zloty od plowego az do mocno rudego. Wszystkie kolory powinny
byc tak czyste jak mozliwe. Podpalanie od jasnego do glebokiego
orzechu. biala gwiazdka na klatce piersiowej dopuszczalna. Minimalne
biale znaczenia na lapach dopuszczalne. Znaczenia nad oczami,
na dolnych partiach konczyn i od spodniej strony ogona, znaczenia
na kufie, tolerowane „okulary” wokól oczu.
WIELKOSC:
Mierzona w klebie:
- psy: minimum 66 cm
- suki: minimum 61 cm
WADY:
Kazde odstepstwa od wzorca winny byc traktowane jako wady .Ich
ocena powinna byc proporcjonalna do stopnia tego odstepstwa.
POWAZNE WADY:
- brak kondycji i sprawnosci
- glowa limfatyczna lub przesadnie pomarszczona
- ruch kolyszacy
- szeroko i/lub nisko osadzone uszy
- jasne lub wylupiaste oczy
- slaba pigmentacja, szczególnie nosa
- beczkowate zebra
- mocno zakrecony ogon nad stawami biodrowymi
- ciezki ruch
- ponizej minimalnego wzrostu, tolerancja do 2 cm
WADY DYSKAWALIFIKUJACE:
- Agresja lub bojazliwosc
- Tylozgryz lub przodozgryz,
- Kazdy inny kolor szaty niz wymienione we wzorcu, jak np.bialy,
kremowy, szary, brazowy, fioletowy, pregowany, wielokolorowe
Kazdy pies wyraznie odbiegajacy
zachowaniem lub wygladem od wzorca powinien byc zdyskwalifikowany.
UWAGA: Psy musza
miec dwa, normalnie rozwiniete jadra w pelni usytuowane w mosznie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz